Helemaal Luminous F.R.E.S.H., maar toch met heel wat ervaring in hun creatieve, muzikale rugzak, gooien de heren van het Gentse duo L.A.A.G. met volle overgave en met zachte hand hun nummers de wereld in. Nederlandstalige, maatschappij-kritische folkpop die ze met lichte ironie brengen in wat ze zelf als ‘eenvoudige liedjes’ beschrijven. Kristof Van Heeschvelde en Tim Gyselbrecht gaven tekst en uitleg bij onze vragen!
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
L.A.A.G. staat voor Liedjes Aandoenlijk Anders Gebracht. (Of Langzaam Aardig Afzijdig Geworden, of Liever Ander Acronym Gezien, of… ) Wij zijn een 2-koppige band die eenvoudige liedjes eenvoudig brengt en dat combineert met interessante teksten. Het uitgangspunt is vaak iets wat we tegenkomen in de maatschappij en waar we een kritische noot bij willen plaatsen, maar dan liefst op een luchtige of grappige manier.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
We speelden beiden sinds ons 16 in verschillende punk-, rock- en metalbands. Door een grappige toevalligheid belandden we zelfs samen in een band die een samensmelting was van twee bands waar we elk bij speelden. De laatste jaren echter focusten we ons beiden op andere zaken. Daardoor raakte het spelen in een band wat op de achtergrond. Muziek maken echter niet. We maakten beiden nog liedjes en deden vaak projectjes apart of samen. Tot plots, op een heel natuurlijke manier, de keuze voor het akoestische en Nederlands kwam. Dat voelde goed en L.A.A.G. zag het levenslicht.
Hoe zou jullie muziek het best omschreven worden? Wat maakt jullie anders dan andere bands?
L.A.A.G. brengt eenvoudige liedjes met boeiende teksten. We zingen over allerlei maatschappelijke problemen met een vleugje humor en zelfspot. We hopen de luisteraar daarmee een beetje tot nadenken te krijgen. L.A.A.G. zingt niet over de liefde, dat laten we over aan andere bands. Wat niet wil zeggen dat er geen liefde in onze liedjes zit natuurlijk…
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Muziek is er altijd al geweest voor ons. Toch is het maar sinds L.A.A.G. dat we er ons ei echt in kwijt kunnen. Dat komt vooral door de Nederlandse songteksten. Er zijn een bepaalde nuances en gevoelens die we zoveel makkelijker in onze moedertaal kunnen uitdrukken.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek? Of is die helemaal niet uniek?
Het is uniek in die zin dat we op een zodanige kleine markt spelen dat je al goed gepassioneerd moet zijn om je daar volledig voor te geven. Doordat die kleine markt al goed verzadigd is op veel punten en het zoeken naar iets origineels zo soms wel op de spits gedreven wordt, ontstaan vaak heel interessante zaken.
Heb je een muze of grote voorbeelden ?
We vinden onze inspiratie in een breed spectrum van artiesten … Uiteraard is er heel wat Nederlandstalige muziek die inspirerend werkt. We zijn grote fans van Kommil Foo, Spinvis, Het Zesde Metaal of Eefje de Visser om er maar enkele te noemen. Elk brengt z’n muziek met een heel eigen twist, ongecompliceerd en heerlijk eerlijk. Dat vinden we ook terug bij Engelstalige bands als Eels, Low of Sophia.
Welke artiest of band heeft jullie op het podium meest geïmponeerd?
Oogst, de laatste show van Kommil Foo, is van buitenaards formaat. Jaren en jaren geleden zagen we Evil Superstars op (het goeie oude) Rock Torhout en die bliezen ons ook uit onze schoenen. En Toen we YOB zagen met hun plaat Clearing the Path to Ascend was het toch ook een klein uur ergens anders vertoeven. Wat ze allemaal gemeen hadden: met enorm veel gevoel en overgave het publiek aanspreken en meenemen.
Welke drie bands of artiesten moeten we volgens jou op dit moment in het oog houden?
Geert Verdickt van Buurman , Pieter- Jan Van Assche (Innerwoud) en The Antler King. (andere opties: Julien Firmin, Crowd of Chairs, Girls in Hawaï, …)
Wat is de eerste plaat die je kocht?
Dat is voor ons alle twee Fear Of The Dark van Iron Maiden. Helemaal onafhankelijk van elkaar, want we kenden elkaar toen nog niet. Misschien moeten we daar dan toch ooit eens iets uit coveren.
Wat is volgens jullie de meest ondergewaardeerde en overgewaardeerde plaat ooit?
De meest ondergewaardeerde plaat moet wel Scenes From The Second Storey van The God Machine zijn. Of 2006 van Switchblade, maar die kent geen mens (lacht). De meest overgewaardeerde is ongetwijfeld de nieuwe plaat van Tool.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band? Zijn er releases, optredens… gepland?
Er zijn enkele opnames gepland. Nog niet meteen voor een volledig album of zo ,maar eerder om te kijken waar we met de nummers naartoe willen en kunnen. We spelen ook af en toe live. Zo kan je ons op 9 november tegenkomen in Café Fatima in Gent. Verder ook wat optredens voor privégelegenheden, zoals een vernissage of een huiskamerconcert. Dat optreden in een intieme kring vinden we wel fijn.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek is het samenspelen, je er volledig in verliezen, maar wel een enorm sterk gevoel van samenspel te hebben. Soms groeit op een repetitie een nummer spontaan uit een simpel stukje dat een van ons start en zijn we voor we het zelf goed en wel beseffen samen alles aan het geven alsof het een nummer is dat we al honderd keer speelden.
Het minst mooie is het sleuren met materiaal ( alhoewel dit voor L.A.A.G. enorm meevalt).
Wat is jullie droom? Is er iets dat jullie écht graag waar willen maken?
Onze droom met L.A.A.G. is een volledige theatershow in elkaar steken. Op die manier kunnen we alles waar we een creatieve drive naar hebben linken aan elkaar. Zowel beeldende kunst, woordkunst, performance en muzikale kunstvormen 1 geheel laten vormen.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Met Raf en Mich, omdat die zeker één of ander muziekinstrument uit hun binnenzak zouden halen en we dan samen een liedje kunnen schrijven. Maar misschien zou het ook wel tof zijn om datzelfde mee te maken met King Buzzo…
Dank je wel voor dit fijne interview, Tim en Kristof!
Mis het optreden van L.A.A.G. op 9/11 in café Fatima in Gent niet!