Op 20 januari gaat in Gent de eerste editie van Winterfest door, zeg maar de wintereditie van W-Fest. Omdat we een beetje gek zijn, en ook omdat de traditie het wil, gaan we iedere band interviewen die in de Kompass Klub staat. Mechelaar Enzo Kreft mag het startschot geven.
Dag Enzo, de laatste tijd lijkt het erop alsof je aan een tweede carrière bent begonnen. Hoe voelt dit aan en had je dat zelf verwacht?
Het is heel aangenaam vast te stellen dat zoveel leeftijdgenoten terug of nog steeds actief zijn en dat op muziek maken geen leeftijd staat. Ik voel me er heel comfortabel bij. Er is niks mis mee dat je nog actief bent na je vijftigste. Wave is nooit helemaal weggeweest en momenteel is het genre weer helemaal in. Ik laat me graag meedrijven op die vibes. Onlangs was ik heel blij met de commentaar van een recensent die schreef dat ik de 80’s niet imiteer, maar er eenvoudigweg toe behoor. In die zin zou je kunnen zeggen dat mijn carrière een tijdje in de vriezer gezeten heeft, maar nu weer verdergezet wordt. De jas die ik aanhad op de cover van mijn eerste cassette uit 1983 doe ik misschien wel weer aan op Winterfest…
Wat is het verschil tussen nu en vroeger?
De wereld is een heel stuk kleiner geworden en de tentakels van huisvlijt bereiken vandaag moeiteloos alle uithoeken van onze planeet. Zo bouw je wereldwijd een relatief kleine maar trouwe community uit. En dan is er natuurlijk ook de enorme technologische vooruitgang. De tools die je vandaag hebt om een album op te nemen zijn onwaarschijnlijk gesofistikeerd. Ik ben er zeker van, dat we deze mogelijkheden ook benut zouden hebben, moesten we ze destijds gehad hebben. En waarschijnlijk zijn we dan binnen twintig jaar weer nostalgisch over de technische beperkingen van vandaag, haha.
Met de tapes die je in de jaren 80 opnam ben je ondertussen in de minimal wave-middens een soort van cultlegende geworden. Een fijn gevoel, en hoe was dat destijds? Kregen die aandacht of zijn die pas later opgepikt?
Het gekke is: ik maakte die tapes, ze werden door een heel klein publiek in new-wave middens beluisterd. Op een bepaald moment werden ze door een lokale platenhandelaar geëxporteerd naar Londen en verdwenen ze compleet uit mijn gezichtsveld. Einde verhaal, dacht ik toen! Tot het internet me in 2010 onverwacht wakker schudde en ik vaststelde dat mijn cassettes waren uitgegroeid tot echte collectors items. Heel bizar!
In alle eerlijkheid, wat vind jezelf van die collector prijzen die soms voor je releases worden geboden?
Moeilijk te vatten dat mensen zulke astronomische bedragen willen neertellen voor tapes. Maar dat is waarschijnlijk eigen aan verzamelaars, die gaan ervoor hé.
Nu heb je het internet en een ongelooflijk arsenaal middelen om de hele wereld te bereiken, in de jaren 80 moest je het met de postzegel doen. Een enorm verschil, maar ook een beter verschil?
Ik weet niet of ik het kan zien als een verbetering. Het is er ook niet slechter op geworden. Het is gewoon een andere realiteit. Wat ik wel fijn vind, is dat de undergroundscène zich niet langer afspeelt onder de kerktoren en dat je nu wereldwijd communiceert met gelijkgestemden. Dat werkt heel verrijkend.
Minimal wave wordt vaak geassocieerd met bedroomartiesten die zich in hun kamer opsluiten en zich verdiepen in hun eigen wereldje. Geldt dit ook voor Enzo Kreft?
Heel zeker, in de 80’s had ik die DIY-attitude al en dat is nog niks veranderd!
Ook typisch voor minimal wave is dat het niet echt vrolijk klinkt. Op de koop toe, heb jij het over apocalyptische gedachten. Lig jij hier wakker van, of denk je dat de wereld er niet genoeg wakker van ligt?
Letterlijk wakker liggen doe ik niet, ongelukkig ben ik ook niet. Maar ik word wel gedreven door misnoegdheid, door boosheid. Over de manier waarop wereldleiders en machthebbers respect voor onze planeet aan hun laars lappen, hoe we worden geregeerd door het kapitaal, over de toenemende polarisatie, over hoe onzorgvuldig men met onze planeet omspringt, hoe ondertussen iedereen alles maar “leuk” vindt en maar lijkt door te draaien alsof er niets aan de hand is. Die ontevredenheid is de drijfveer voor mijn creativiteit.
Is het niet frustrerend dat hetgene je in de eighties aanklaagde eigenlijk geen bal verbeterd is?
Frustrerend kan ik dat niet noemen, maar het is een reden te meer om de ogen open te houden en belangrijke thema’s te blijven aankaarten!
Wasteland was de laatste plaat die je hebt uitgebracht. En nog wel in eigen beheer, was daar een speciale reden toe?
Een album in eigen beheer uitbrengen betekent dat je alles zelf in de hand hebt, met alle voor- en nadelen die daarmee verbonden zijn. Op Dark Matter na, het vinylalbum met de re-issues van mijn “oude” tapes, dat vorig jaar verscheen bij Walhalla Records van Lieven De Ridder, heb ik alles altijd in eigen beheer uitgebracht. De aard van het beestje noemen ze dat, daar steekt weer die DIY-attitude de kop op hé (lacht).
Welke rol speelt Wasteland in jouw carrière, meestal vinden artiesten dat hun laatste plaat de beste is.
Ik denk dat Wasteland wel staat voor wat ik nu denk en wie ik nu ben. Ik vind het geen perfect album, misschien maar best. Naar mijn persoonlijk gevoel zijn er wel onvolmaaktheden. Op een bepaald moment wou ik er, heel bewust, niet verder aan schaven, want ik wist dat ik het dan zou gaan “overpolijsten”. Dat cruciale punt waarop je zegt: afblijven nu! Omdat het juist zit. In die zin ben ik er best tevreden mee. Persoonlijk vind ik Wasteland ook coherenter dan het vorige album Turning Point. Ik voel Wasteland aan als een conceptalbum, ook al klinkt dat misschien wat pretentieus…
Je staat op Winterfest. Zeg eens waarom we naar jouw act moeten kijken?
Enkel en alleen al omdat je dan mee geschiedenis zal schrijven, haha! Het zal namelijk de eerste keer zijn dat Enzo Kreft voor een groter publiek op een festival optreedt, want tot nu toe is het altijd een studioproject geweest. Momenteel ben ik het optreden volop aan het voorbereiden en ik kan je alvast meegeven dat ik er iets bijzonders van wil maken! De week ervoor, op 12 januari organiseren Lieven De Ridder en Kris Nagels trouwens mijn allereerste live performance in De Kleine Hedonist in Antwerpen!
Welke acts wil jij absoluut zien op Winterfest?
Zool. en The Hermetic Electric intrigeren me, hoofdacts The Alarm en Wolfgang Flur wil ik zeker zien. Ik kijk ook wel uit naar de kennismaking in real life met de mannen van Ground Nero, inclusief hun klankman, dat optreden pik ik zeker mee. Maar ook optredens die ik hier nu niet vernoemde, ik ben de hele dag op Winterfest aanwezig!
Het laatste woord is aan jou.
Om te eindigen: Enzo Kreft heeft er goesting in! See you in Antwerpen en op Winterfest in Gent!
