Ben je al bekomen van de wervelwind die Robbing Millions is? Wel bereid je maar voor op de nieuwe storm die uit de Brusselse underground komt aangewaaid: Endz. Deze band mengt moderne psychedelica met meezingbare indiepop en na amper één draaibeurt kun je het resultaat ervan nog amper uit je hoofd zetten! Songs die dankzij de nodige bah-bah-bah’s of vrolijke gitaartjes gemaakt zijn om je dag op te vrolijken. Fabrice “Fabiola” Detry, Loïc Bodson en Kevin P. Guillaume hebben al een verleden in obscure bandjes als Austin Lace, Flexa Lyndo en He Died While Hunting, maar met Endz zou het toch wel eens bingo kunnen worden!
De eerste worp van het Brusselse trio is een mini-album met daarop acht songs die hoewel ze zeer gevarieerd klinken, toch als één geheel overkomt. De drie doen geen enkele seconde alsof ze het warme water hebben uitgevonden, en vinden zelf dat hun muziek hetzelfde effect heeft van een tijdsmachine die je ergens in de jaren 90 dropt. Juist bekeken, maar toch hedendaags!
Opener Angles And Curves is de gedroomde start en brengt je terug naar tijden van Weezer, terwijl het bitterzoete Candy opnieuw de dagen in je geheugen tovert toen mensen nog wisten wie of wat Pale Saints was. Een indieband doet er altijd goed aan om wat van The Beatles in huis te hebben, en bij Endz is dat het geval met New Mistakes.
Lack Of Overwhelming Presence lijkt niet alleen als een titel die uit één of andere postrockplaat werd getrokken, het klinkt ook zo. Afsluiter Amnesia is dan weer poppy psychedelica op zijn best.
Misschien moet Endz nog wel wat een eigen gezicht zoeken, als eerste kennismaking is dit mini-album een voltreffer! In het oog houden, want Endz wordt wat!
