“Shit, jullie zijn met veel.” opent Koen De Gussem de set van Delta Crash. De indierockgroep timmert dan ook al sinds een jaar of vier gestaag maar zeker aan hun plaats in ons muzieklandschap. En dat doen ze goed, met een selectie voor De Nieuwe Lichting 2015 en de Publieksprijs in Humo’s Rock Rally van het jaar daarop op hun palmares. Al dat moois leverde een afgeladen Charlatan op voor de release van hun eerste wapenfeit: Blue Embrace, een ep die glimt van versheid, gelijk een schone zalm op de zondagsmarkt.
Het Wetterse viertal, gesponsord door Lee Cooper zoals het een zelf-respecterende rockband beaamt, heeft de afgelopen jaren stevig aan hun sound gewerkt: poprock met een vrolijke indiesound, strakke drums en kleurrijke riffs.
De vocalen van Koen, die tegenwoordig ook mooi weer maakt bij The Leslies, zorgt ervoor dat het geheel gedrenkt is in een “vroeger-was-alles-beter”-gevoel. De sfeer die op diezelfde zondagsmarkt hangt.
Delta Crash kon dan ook een band zijn die zich 20 jaar geleden vormde en is enorm schatplichtig aan bands zoals Oasis of Suede. Het gitaargespel van Kenny Lason geeft het new-wave-met-een-beetje-Britpop-nummer Groke een heerlijke outro en de bands eerste single, Shimmer of Time, is een goed afgestreken song met nette gitaren en ditto vocals, maar voor de rest blijft er ons weinig bij van deze gig. Behalve dan dat Delta Crash’ cover van London Grammars Nightcall een gemiste kans was om een sigaret te gaan roken.
LINDSI DENDAUW
