Home Belgisch BRUCE

BRUCE

by Didier Becu

My Latest Popstar Crush zo heet de fijne cd van de Belgische poppunkers (of zoiets) BRUCE. Acht songs in twaalf minuten…zelfs het interview duurt langer!

Uiteraard hebben jullie voor een groepsnaam gekozen die heel wat uitleg verschaft. Waarom BRUCE?
We hadden altijd al een voorkeur voor een korte jongensnaam zoals Zeke, kort maar krachtig. Onze groepsnaam hebben we eigenlijk te danken aan Frank Vander linden, die ons tijdens een rockrally met onze vorige band aankondigde als “de volgende band had eigenlijk ook BRUCE kunnen heten…”. Onze zanger/gitarist leek toen als twee druppels water op The Boss, tot groot jolijt van de andere groepsleden. Toen we als 3 piece verder gingen lag de bandnaam voor de hand: BRUCE dus. Inmiddels heeft hij vrede kunnen nemen met de treffende gelijkenis!

Hoe lang is BRUCE eigenlijk al bezig?
BRUCE bestaat al een tijdje. Eind jaren ’90 werd reeds een cd uitgebracht, The Vaticano Trail. Nadien werd het een beetje stil rond de band, vooral wegens onze drukke beroepsbezigheden. Als DIY punkband was motivatie ook niet altijd aanwezig wegens tijdgebrek om alles zelf te kunnen doen. De band bleef ondertussen wel nummers schrijven, repeteren en optreden. Vorig jaar werd een deel van die nummers opgenomen in Highlake Hill Studio, en recent in eigen beheer uitgebracht als full cd My Latest Popstar Crush. In de loop van dit jaar gaan we opnieuw de studio in om nog een tiental nummers op te nemen.

Net als in de goede Cocaine Piss-traditie opteren jullie voor 8 songs in 12 minuten. Toen ik de Luikenaars interviewde, vertelden me die gewoon dat je een song niet langer moet laten duren dan nodig is. Is dat ook de reden waarom jullie dit doen?
Inderdaad, daar kunnen we Cocaine Piss volledig in bijtreden. Waarom lange nummers maken als korte nummers volstaan om duidelijk te maken wat je te vertellen hebt? Bij elk nummer behoeden we ons voor herhaling en verveling. Korte nummers dus. Tijdens optredens leidt dat wel eens tot hilariteit (vooral bij ons dan), om de verbouwereerde reactie van het publiek te zien wanneer een nummer stopt na 45 seconden en we binnen 5 minuten al 3 nummers hebben gespeeld.

Als inspiratie graaien jullie graag in de punkplaten van de late jaren 80 en 90, en dan vooral de Australische punkscène in het bijzonder. Is daar een speciale reden voor?
Omdat in de jaren 80 en 90 de Australische punkscène een niet zo voor de hand liggende maar ongelofelijk boeiende scène was, met straffe en zeer invloedrijke bands als Celibate Rifles, The Eastern Dark en uiteraard Cosmic Psychos. Dit gaat trouwens verder in de tijd terug, met bands als Radio Birdman (later gereïncarneerd als The New Christs) en The Saints.

Ik vond het allemaal ontzettend catchy en het deed mij aan de gouden garagerockjaren denken toen JPVan in België een betekenis had. Juist of compleet fout?
Bedankt voor het compliment. Dit klopt deels denken we. We spelen niet echt garagerock in de stijl van de huidige lichting zoals Equal Idiots, The Glücks, MOAR, etc, eerder garagepunk dus denken we dat we enkel met de nummers My Latest Popstar Crush en Treehugger een kans hadden gemaakt om op JP Van’s Boom! label te verschijnen.

Eventjes over de teksten, die klinken behoorlijk ondeugend. Dat vraagt om een waarom!
In koor: omdat onze zanger/gitarist een ongelofelijke seksmaniak is! Graptje he Wim! Neen hoor, puur toeval… Hij besteed veel aandacht aan de teksten, originaliteit en humor zijn altijd belangrijk. Meestal zijn het momentopnamen van opgedane impressies tijdens reizen die hij maakt (vraag ons  niet wat hij daar allemaal meemaakt). Hij is gewoon een stil water met diepe gronden, heeft een eindeloze fantasie wat in combinatie met een beetje twisted mind leidt tot wat absurde maar plezante teksten. We zien hem ooit nog bijklussen als tekstschrijver voor andere groepen.

Alle gekheid op een stokje, jullie muziek klinkt ontzettend lekker en in het geval van een trio zegt men vaak dat dit is omdat drie het juiste aantal is. Klopt dit ook voor BRUCE?
Inderdaad, ook als 3 piece kun je lekker strak, energiek en melodieus klinken. Ook hier geldt weer; waarom met 7 op het podium gaan staan als je het ook redt met 3. Onze zanger/gitarist heeft wel al eens aangegeven dat hij een frontvrouw die alle aandacht naar zich toe trekt à la Brody Dalle absoluut ziet zitten. Of dat weer die twisted mind is hebben we het raden naar…

Hoe zien jullie jezelf in de Belgische muziekscène?
Ook al zijn we geen muziek technische virtuozen, wat we doen doen we volgens wat we van anderen horen behoorlijk goed, retestrak met voldoende zelfrelativering en nul pretentie. We realiseren ons dat we het onszelf niet makkelijk hebben gemaakt met het genre dat we spelen, voor poppunkers zijn we teveel garage en voor garage fans zijn we teveel punk. We vallen er ergens tussenin, en blijkbaar hebben we wel een unieke sound in België. Maar dat maakt het net toch boeiend, om helemaal anders te klinken dan andere bands, niet? Spijtig dat zelfs in een genre als punk nog in vakjes wordt gedacht.

Naar eigen zeggen zijn jullie live ook best het bekijken waard. Wanneer kunnen we jullie aan het werk zien?
Door de release van de nieuwe cd gaan er weer wat deuren open, de laatste maanden zijn druk geweest met veel optredens en momenteel plannen we de optredens voor het voorjaar en de zomer. De eerstvolgende optredens zijn op 28/1 in ’t Dorp te Olen voor de Olenfest Rockbattles en op 4/2 in Den Hemel in Zichem.

Wat kies je van de drie: sex, drugs of rock ’n roll?
Drugs nooit, de andere twee afwisselend in willekeurige volgorde.

Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Het debuut van The Ramones in 1976. Wat een bom was dat! We proberen ons in te beelden hoe het was om in de begindagen van de punk een dergelijk album op de wereld los te laten, en als pioniers te vechten tegen vooroordelen en perceptie van de maatschappij die duidelijk niet klaar was voor dergelijke muziek. Nog een reden is dat The Ramones ook live rechttoe rechtaan speelden, kort, snel, super strak en zonder gezever tussen de nummers.

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift mee te zitten en wat zou je dan doen?
Zanger Wim zegt net dat hij de trap neemt als hij niet met Michel Wuyts of Karl Vannieuwkerke in de lift mag zitten. Aangezien het hier over muziek gaat, doe toch maar de helaas veel te vroeg gestorven Joey Ramone; intelligent, bescheiden, creatief, en vooral een man die ongetwijfeld veel te vertellen heeft over de boeiende geschiedenis van de punk waarvan hijzelf aan de wieg stond.

Het laatste woord is aan jullie.
Bedankt voor het interview en de review, als DIY band doet het altijd deugd wanneer je wordt geapprecieerd om wat je doet.

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More